عکس های جدید و بیوگرافی مریم کاویانی آهنگ

آهنگ,دانلود رایگان فیلم,عکس های جدید و بیوگرافی مریم کاویانی,بیوگرافی, سریال, انیمیشن,عکس های جدید,مریم کاویانی, بازی جدید با لینک مستقیم

عکس های جدید و بیوگرافی مریم کاویانی آهنگ

اوج کارش در مجموعه «او یک فرشته بود» به چشم آمد که ماه رمضان سه سال پیش (84) از شبکه دوم پخش شد و او در نقش همسر حسن جوهرچی ایفای نقش کرد.از این بازیگر هم‌اکنون دو مجموعه «روزگار قریب» و «خط‌شکن» پخش می‌‌شود که بازهم استعدادهای خود را به نمایش گذاشته... اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید وی ابتدا بازیگر نبود و در 32 سالگی پا به این وادی گذاشت! در سریال روزگار قریب و خط شکن خود را در سریال های تلویزیونی به مردم نشان داد و به محبوبیت خود افزود!

مریم کاویانی در سال 1349 به دنیا آمد و یک برادر کوچکتر از خودش دارد. او می گوید: من در اهواز به دنیا آمدم اما پدر و مادرم اصالتی مازندرانی دارند. شغل اصلی‌ام پرستاری است اما سرنوشت طوری رقم خورد که در سال 1381 بازیگری را آغاز کردم.

اولین کارم یک اثر سینمایی به نام «رویای جوانی» به کارگردانی نادر مقدس بود و پس از آن«تردست»، «اسپاگتی در هشت دقیقه»، «مخمصه» و «هوو»، اما با مجموعه «او یک فرشته بود»کار علیرضا افخمی که در رمضان سال 84 از تلویزیون پخش شد، خیلی از علاقه‌مندان هنر با من بیشتر آشنا شدند و آن سریال باعث شد که از آن سال به بعد بیشتر به کارهای تلویزیونی روی بیاورم که عبارتند از:

«به دنیا بگویید بایستد»، «روز رفتن»، «شکرانه»، «خط‌شکن» و «روزگار قریب» که این دو تای آخر در حال پخش است و جدیدا در سریال فاصله ها به ایفای نقش پرداخته ام! مریم کاویانی در چند سال اخیر بیشتر در سریال‌های تلویزیونی ایفای نقش کرد. بازی‌های خوب او باعث شد بیننده تلویزیونی با چهره او آشنا شود.

اوج کارش در مجموعه «او یک فرشته بود» به چشم آمد که ماه رمضان سه سال پیش (84) از شبکه دوم پخش شد و او در نقش همسر حسن جوهرچی ایفای نقش کرد.از این بازیگر هم‌اکنون دو مجموعه «روزگار قریب» و «خط‌شکن» پخش می‌‌شود که بازهم استعدادهای خود را به نمایش گذاشته... اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید وی ابتدا بازیگر نبود و در 32 سالگی پا به این وادی گذاشت! در سریال روزگار قریب و خط شکن خود را در سریال های تلویزیونی به مردم نشان داد و به محبوبیت خود افزود!

این بار نیز در سریال فاصله ها در نقش مرضیه که خواهر محسن است به زیبایی به ایفای نقش پرداخته است! سریال فاصله ها می تواند مریم کاویانی را در دلهای ایرانی پذیرا باشد . سریال فاصله ها به تازگی تقریبا تمام مردم و خانوادهای ایرانی را مانند سریال دلنوازان شبانگاه پای تلویزیون می کشاند!

 افتتاحیه کلینیک تخصصى زیبایى ناى ذى

مریم کاویانی - سحر ذکریا - روناک یونسی - کامران تفتی

مریم کاویانی و نیوشا ضیغمی

بیوگرافی، مصاحبه و عکسهای جدید ماهچهره خلیلی سریال

عکس های جدید,بیوگرافی، مصاحبه و عکسهای جدید ماهچهره خلیلی,کامل ترین آرشیو عکس های ماه چهره خلیلی,مصاحبه,بیوگرافی ماهچهره خلیلی,mahchehre khalili, بازی جدید با لینک مستقیم ,مصاحبه با ماهچهره خلیلی,جدیدترین آلبوم عکس های ماه چهره خلیلی,بازیگر نقش لیدی سیمسون در کلاه پهلوی, آهنگ,ماهچهره خلیلی,عکس های جدید ماه چهره خلیلی,بیوگرافی,زندگینامه ماهچهره خلیلی,دانلود رایگان فیلم,شوهر,به روز ترین گالری عکس های جدید ماه چهره خلیلی,photo, سریال,ابراهیم اشرفی,Mahchehreh Khalili,,همسر, انیمیشن,تازه ترین,عکس

بیوگرافی، مصاحبه و عکسهای جدید ماهچهره خلیلی سریال

سوال خیلی خوبی کردید. سینمای ایران خیلی در اروپا شناخته شده است آنقدر که در آنجا از سینمای ایران قدردانی می شود در کشور خودمان نمی شود. موقعی که من در کلاسهای تئاتر لندن شرکت میکردم، در یکی از کلاسهای بازیگری، آقایی که استاد ما بود از تمامی شاگردان ملیت آنها را می پرسید هنگامی که من به او گفتم که ایرانی هستم، او سریع گفت: کیارستمی ، مخملباف و بعد به شاگردان کلاس گفت که سینما را از این خانم بپرسید. این حرکت استاد برای خود من غیرمنتظره بود چرا که در آن زمان اینقدر شناخت از سینما نداشتم ولی ابهت سینمای ایران در اروپا بسیار زیاد است. چیزی که برای من خیلی جالب بود و شاید خیلیها ندانند اینست که سینمای ایران بالاترین رکورد در کسب جوایز بین المللی سینما در سطح جهان را داراست. فقط “لاک پشتها پرواز میکنند” حدود سی و نه جایزه بین المللی در سطح الف را بدست آورده است. ولی باز سینمای ایران آنطور که باید، شناسانده نمی شود. شاید خودمان در این زمینه کم کاری میکنیم. بعضی اعتقاد دارند که فیلمهای ایرانی به این دلیل مورد توجه قرار می گیرند که به ناهنجاری ها و فقر موجود در ایران می پردازند من اصلا چنین اعتقادی را ندارم. اتفاقا خیلی از ایرانیهای ساکن اروپا نیز به فیلمهای ایرانی از این زاویه نگاه می کنند. پیش خودشان می گویند:”ما بیائیم فیلم ایرانی تماشا کنیم که مثلا دو تا پیت حلبی و یا دو تا معتاد ببینیم، همین قدر که از وطنمان دور هستیم برایمان سخت است حالا دیدن بدبختیهای موجود در ایران دیگر چه جذابیتی دارد؟” در حالیکه من نه تنها این نظر را قبول ندارم بلکه حتی اگر بخواهند فیلم ایرانی تماشا کنند، در سینماها جای خالی پیدا نخواهند کرد چرا که آنقدر برای دیدن فیلمهای کیارستمی و مخملباف ودیگران صف می بندند و از آموزشگاههای سینمایی برای دیدن این فیلمها به سینماهای مخصوص فیلمهای فرهنگی هجوم میآورند که اصلا صندلی خالی پیدا نمی کنید.نکته دیگر اینست که کارگردان ایرانی شخصی را نیاورده، بنشاند و بگوید که تو نقش معتاد را بازی کن که نشان دهیم مثلا در ایران معتاد زیاد است یا مثلا نشان دهیم که در ایران خرابه زیاد است. خب، مگر غیر از این است؟ مگر اینها حقیقت ندارد؟ اگر در فیلمها این صحنه ها هست، یعنی اینها وجود دارد.

ماهچهره خلیلی ، خواهرش گلچهر و مادر

عکس جدید ماهچهره خلیلی و پسرش

ماهچهره خلیلی در دروان بارداری به همراه همسرش

 

ماهچهره خلیلی و همسرش ابراهیم اشرفی (تصویر بردار)

ماه چهره خلیلی و همسرش ابراهیم اشرفی - اکران خصوصی استراحت مطلق

جشن تولد ماهچهره خلیلی با عوامل و بازیگران فیلم مهمان

 

 ماهچهره خلیلی و همسرش ابراهیم اشرفی

ماهچهره خیلی و همسرش ابراهیم اشرفی

ابراهیم اشرفی نام شوهر ماهچره خلیلی است

عکس جدید شراره رخام و ماه چهره خلیلی تابستان 93

بیوگرافی ماه چهره خلیلی

ماه چهره خلیلی متولد 25 دی ماه 1355 در تهران است. وی دارای مدرک فوق لیسانس معماری از دانشگاه اکسفورد انگلستان می باشد. وی دوره بازیگری را در method school در لندن گذراند و در سال 1382 برای اولین فعالیت سینمایی خود جهت بازی در فیلم چشمان سیاه بعد از 22 سال به ایران آمد و دوره دیگری از بازیگری و کارگردانی را در مؤسسه سمعی و بصری استاد سمندریان در سال 84 پشت سر گذاشت. ماه چهره خلیلی نوه دختری پروین سلیمانی در سریالهای «در چشم باد»، «مختارنامه» و «کلاه پهلوی» ایفای نقش نموده است از جمله فعالیت های دیگر وی فیلمسازی فیلم کوتاه و مستند/ داستانی «عید قربان» (مراسم عید قربان از دید قربانی) می باشد که برنده جوایز بسیاری از جشنواره های مختلف از جمله جشنواره فیلم سان فرانسیسکو 2006 شده است.از فعالیتهای هنری اش می توان به سن پترزبورگ ، سایه وحشت ، موش ، پرونده هاوانا ، تله ، نقاب ، چشمان سیاه ، در چشم باد ، کلاه پهلوی ، نردبام آسمان ، مختارنامه نام برد.

مصاحبه با ماهچره خلیلی

خانم ماه چهره خلیلی، چطور شد به انگلستان رفتید و با چه انگیزه ای به ایران برگشتید؟

من سال 1363 خورشیدی به همراه خانواده ام به انگلستان رفتم و سال 81 بعد از هجده، نوزده سال به ایران آمدم. برگشتم، برای یک سری سؤال و جواب هایی که در مورد کشورم برای خودم پیش آمده بود. آن موقع مادربزرگم را درست نمی شناختم و فقط از طریق فیلمهایش او را می شناختم. ایشان خیلی دوست داشت طرف سینما بیایم. ابراز علاقه من برای دیدن اهالی سینما با عث شد به اتفاق مادربزرگم به دیدن آقای ملک مطیعی، خانم فروزان و خانم نادره برویم.

چگونه وارد سینما شدید؟

دفتر آقای ایرج قادری نزدیک خانه مادربزرگم بود. آنها در طی 30 سال حدود 5 تا 6 فیلم با هم کار کرده بودند. به اتفاق مادربزرگم به آنجا رفتیم. آقای قادری به من گفتند در فیلم من بازی میکنی؟ من گفتم اینجا زندگی نمیکنم باید برگردم انگلیس. اون موقع سردبیر یک روزنامه بودم. گفتند من یک سناریو دارم که خیلی مناسب شماست. دوست دارم شمابازی کنی. ولی فیلمنامه آماده نیست. تا آماده بشود 8 تا 9 ماه زمان می برد. هر زمان که آماده شد شما را خبر می کنیم. همینطور هم شد تماس گرفتند و فیلمنامه را با یک مسافر فرستادند. من باورم نمی شد چون تا آن موقع فیلمنامه نخوانده بودم و نمی دانستم شکل و فرمتش چگونه می باشد. خواندم و از نقش خیلی خوشم آمد. نقش یک دختر کور. از نظر من نقشی که پیشنهاد شده بود خیلی خوب بود، در ضمن آقای قادری همیشه معرف بازیگران خوبی بوده اند. از طرفی هر وقت به فیلمهای مادربزرگم نگاه میکردم می گفتم چه خاطره خوبی از جوانی خودشان برای ما بجا گذاشته است. گفتم خب، من هم یک خاطره خوب از خودم بگذارم. این شد که با توجه به اطمینانی که مادربزرگم به آقای قادری داشتند پیشنهاد ایشان را پذیرفتم. آمدم تست بازی و گریم دادم و تمرین کردم تا فیلمبرداری شروع شد. آن چهار ماهی که در ایران بودم خیلی روی لهجه و زبان فارسی کار کردم. من لهجه نداشتم ولی در تکلم زبان فارسی کند بودم. یعنی دنبال کلمه میگشتم. می توانستم بجای کلماتی که یادم نبود معادل انگلیسی استفاده کنم ولی دوست نداشتم اینکار را بکنم چون زیبا نیست. کار که تمام شد من به لندن برگشتم. علاقه ای که به پشت صحنه داشتم باعث شد من در لندن نه ماه کلاس بازیگری ببینم.

در این مدت کاری پیشنهاد نشد؟

چرا، درست روزیکه فیلمبرداری “چشمان سیاه” تمام شد فیلم “شمعی در باد”کار خانم پوران درخشنده پیشنهاد شد ولی من باید به انگلستان برمی گشتم و نتوانستم کار کنم. رفتم لندن و بعد از آن دوره فشرده بازیگری، اتفاقی افتاد که من مجبور شدم با مادرم به ایران بازگردم. من با دکتر کریمی نویسنده “چشمان سیاه” تماس گرفتم تا بخاطر شرکت ایشان در مراسم ختم دایی ام، آقای حسین فرهادپور شیرازی، تشکر کنم که ایشان از من خواستند به دفتر آقای جوزانی در هفت تیر بروم. به آنجا رفتم و آقای کریمی، من و آقای جوزانی را به یکدیگر معرفی کردند. آقای جوزانی گفتند من یک سناریو دارم که نقش اصلی آن خیلی به شما می آید. بازی میکنید؟ که من گفتم نه می خواهم برگردم. یک تابلوی بزرگ از تصویر یک زن شمالی پشت سرشان بود که گفتند نقش اصلی فیلم خیلی شبیه به این عکس است که اصلیتش کرد است. داستان را برایم تعریف کردند و بعد متقاعدم کردند که فیلمنامه را بخوانم. چهار قسمت اول را که خواندم آنقدر زیبا بود که جذب داستان “در چشم باد” شدم. خب قرارداد 10 ماهه بستم ولی سه سال و نیم طول کشید و این کار باعث شد در ایران بمانم. فیلمبرداری “در چشم باد” هنوز ادامه دارد ولی کار من یکسال پیش تمام شد.

موضوع فیلم در چه موردی بود؟

داستان از زندگی من و همسرم که نقشش را آقای سعید نیکپور بازی کردند شروع می شود و تا بچه دار شدن فرزندان ما ادامه می یابد. من از 24 سالگی تا 55 سالگی را بازی کرده ام.

پس سر این کار گریم سنگینی هم داشتید؟

بله

خانم خلیلی، شما در “چشمان سیاه” با نقش اصلی شروع کردید و در ادامه نیز این روند را ادامه دادید. ولی در “نقاب” نقش فرعی دارید. چرا؟

”نقاب” فیلم دوم من بود که چهار سال پیش کار شد و من در آن حضور افتخاری داشتم. آن موقع در سریال “در چشم باد” بازی میکردم که در آنهم نقش اصلی را داشتم. هیچکاک حرف قشنگی می زند. میگوید:”برای تهیه یک فیلم خیلی خوب و موفق شما به سه عامل نیاز دارید. اول یک فیلمنامه، دوم یک فیلمنامه خوب و سوم یک فیلمنامه خیلی خوب”. یعنی وقتی فیلمنامه خوب باشد، شما مطمئن هستید که فیلم موفق خواهد بود. فیلمنامه “نقاب” از این نظر عالی بود. وقتی فیلمنامه را خواندم آنقدر جذاب بود که من سریع جذب فیلم شدم و قرارداد بستم. بعد از “نقاب” من سریال “مختارنامه” را بازی کردم که سه سال طول کشید و یک ماهی هست که نقش من در آن تمام شده است. در “مختارنامه” هم نقش اصلی را دارم. نقش خواهر مختار که کاراکتر خیلی منفی و بدی دارد. حتی بدتر از کاراکتر قطام در سریال امام علی که خیلی وقتها خودم هم از آن می ترسیدم. کار بعدی من “پرونده هاوانا” بود که باز به اتفاق خانم کریمی در فیلم حضور داشتم که من نقش زن امین تارخ را بازی کردم. بعد از آن “تله” را بازی کردم که باز نقش اول را داشتم.

در “تله” هم نقش اصلی را داشتید؟

بله، در کنار آقایان گلزار و امین حیایی و خانم مهناز افشار. من بازیگر نقش اول زن فیلم را بازی کردم. شما فیلم “تله” را دیده اید؟

نخیر من ندیدم

فیلم را ندیدید! پس خیلی کار بدی کردید که آمدید با من مصاحبه می کنید (خنده) . بعد از تله، فیلم “می ترسم پس دروغ میگویم”، کار خانم میلانی را بازی کردم که همه بازیگران هر کدام دو پلان بازی کردند. بعد “کلاه پهلوی” را بازی کردم که نقش زن دیپلمات انگلیسی را بازی کردم.

شما برای انتخاب نقش چه معیاری دارید؟

در درجه اول، فیلمنامه خوب و البته کارگردانی که به توانایی هایش اطمینان داشته باشم.

انتخاب نقش هایی که باید زبان انگلیسی را بلد باشند علت خاصی دارد؟

همیشه اینطور نیست. درست است چند نقش که باید زبان انگلیسی بدانند بازی کرده ام. مثلا در “نقاب” نقش دختر ساده ای را داشتم که زود گول می خورد. هنر خوانده و نمی تواند با جامعه اش ارتباط داشته باشد. آنقدر ضعیف است که نمی تواند بار مشکلات را تحمل کند و در آخر خودکشی می کند و در فیلمنامه هم هست که این دختر اصلا در کشور نبوده است. ولی در “کلاه پهلوی” من نقش یک زن انگلیسی را که کت و دامن انگلیسی تن میکند و البته با یک گریم متفاوت مثلا موی بور، ابروی بور، کک و مک و چشمهای آبی دارد، بازی میکنم. ولی من یک توضیح در مورد انگلیسی صحبت کردنم باید بدهم. من در تمام این فیلم ها با لهجه های متفاوت انگلیسی صحبت کرده ام. مثلا در همین “کلاه پهلوی” با لهجه خاصی صحبت میکنم. متأسفانه در ایران بازیگری که به زبان انگلیسی مسلط باشد، نیست و یا اگر هم باشد با لهجه آمریکایی صحبت می کند. قبول دارم که بخاطر تسلط من به زبان انگلیسی پیشنهادهای زیادی به من می شود. ولی باید بگویم خیلی از این پیشنهادها را رد کرده ام.

قبول دارید دانستن زبان انگلیسی به اجرای بعضی از نقشهایتان خیلی کمک کرده است؟

خیلی. من بچه که بودم پدرم همیشه به من توصیه میکرد این زبان را بخوان، آن زبان را بخوان و اعتقاد داشت هر زبان دیگری را که بلد باشی تو دیگر یک نفر نیستی بلکه دو نفر هستی که می توانی با دنیای جدیدی ارتباط برقرار کنی.

در فیلمهای دیگر چطور؟

من غیر از این فیلمهایی که نام بردم در فیلم “همیشه مادر” به کارگردانی آقای شاهد احمدلو بازی کردم که عید امسال پخش شد و نقش یک دختر دورگه را دارم که مادرش آبادانی و پدرش انگلیسی است. پدر، بعد از فوت در وصیت نامه اش برای دختر فاش میکند که مادرش نمرده و در ایران زنده است. حالا دختر برمیگردد تا مادر را پیدا کند.

پس با آقای شاهد احمدلو هم کار مشترک دارید؟

بله

سر همین فیلم با هم آشنا شدید؟

نخیر، من از قبل این فیلم، با ایشان آشنا شدم. سر فیلم “تله” که من بازی داشتم آقای احمدلو برای دیدن آقای توکل نیا که در فیلم “اگه میتونی منو بگیر” با هم همکاری داشتند، سر صحنه می آمدند که ما بهم معرفی شدیم. در آن زمان منکه تازه برای فیلم “عید قربانی” از جشنواره سانفرانسیسکو جایزه گرفته بودم، فیلمم را برای تماشاکردن به ایشان دادم و این نقطه شروع بود.

خانم خلیلی در قبول کردن نقشهایتان، پول چقدر تأثیر دارد؟

پول در مرحله آخر است. ابتدا سناریو پیشنهاد می شود. نقشم باید خوب باشد. بعد گروه را در نظر میگیرم. همه چیز که خوب بود تازه به قرارداد می رسیم.

تا حالا شده بخاطر پول نقشی را نپذیرید؟

نخیر، بستگی دارد. بعد از بازی در “چشمان سیاه” و “نقاب” و یک سالی که از فیلمبرداری در “چشم باد” می گذشت، “مختارنامه” پیشنهاد شد و بخاطر خود نقش و بزرگی پروژه و خوب بودن گروه بخصوص اعتمادی که به آقای میرباقری بعنوان کارگردان داشتم، باعث شد من سفید امضاء کنم. درحالی که نقش به خیلیها پیشنهاد شده بود و به توافق نرسیده بودند، که قسمت من شد.

شما سابقه گریم هم دارید ولی در ایران تا حالا کار گریم نکرده اید. چرا؟

الان دوست دارم بیشتر به بازیگری بپردازم. درست است که من در لندن آموزش گریم دیدم و گریم خواندم. حتی در آنجا گریم تدریس کردم و شرکت گریم داشتم.

از فیلم هایی که ساخته اید یا در حال ساخت دارید برایمان بگویید؟

فیلم “عید قربانی” را ساخته ام و در حال حاضر فیلم “ستاره من پروین” را در دست ساخت دارم. دغدغه من، مستند سازی ست. من دو فیلم داستانی هم ساخته ام ولی چون هدفم ساخت فیلم داستانی نیست از آنها نام نبرده ام.

برای ما نام می برید؟

فیلم “آبی” که در مورد طلاق بود و زمانش هم چهار دقیقه است. اسم فیلم دیگرم ”کجکی” بود که ماجرای یک روفتگر افغانی را دنبال می کرد. “کجکی” در جشنواره بهزیستی شرکت کرد.

آیا ورود شما به عرصه کارگردانی، مانند بازیگری اتفاقی بوده و یا انگیزه خاصی را دنبال می کنید؟

ببینید، بعد از دوره تئاتری که در لندن دیده بودم، وقتی به ایران برگشتم به آموزشگاه بازیگری استاد سمندریان مراجعه کردم که حدود 2 سال بصورت پاره وقت در کلاسها شرکت کردم. خیلی کمکم میکرد. هم برای بازی و هم برای زبان و فن بیان. یکی از کلاسهایی که سال 84 در آموزشگاه داشتم برای آقای فخیم زاده بود که کارگردانی و بازیگری را آموزش میدادند. من با آقای فخیم زاده سر سریال “مختارنامه” همبازی بودم. آقای فخیم زاده نقش عمرسعد، شوهر من را بازی میکردند که من به لج برادرم مختار، به همسری عمر سعد در آمده بودم. سرکلاس، ایشان با توجه به آشنایی قبلی، مدام به کارگردانی می پرداختند و به من توصیه میکردند به کارگردانی توجه کنم. البته جرقه ها از قبل زده شده بود. چون آنجا خیلی دوست داشتم ببینم کارگردان چه کار میکند. کنجکاو بودم این چه بود که کارگردان نوشت یا اینکه دکوپاژ چیست. از کار کارگردان خیلی خوشم می آمد و احترامی که به کارگردان میگذارم مثل احترامی ست که یک بیمار به دکتر قلبش و یا جراحی که زندگی اش در دست اوست میگذارد. بهرحال انگیزه ای که آقای فخیم زاده به من داد خیلی مؤثر بود. داستان “آبی” را در دست داشتم و به من میگفتند برو درستش کن. اولش برایم خیلی سخت بود ولی بعد از مدتی که کار کردم از کارگردانی خیلی خوشم آمد.فیلم “عید قربانی” جایزه های فراوانی را در جشنواره های داخلی و خارجی نصیب شما کرد.

ایده فیلم از کجا آمد؟

از آنجا که علاقه قلبی من مستندسازی ست، در محرم دو سال قبل که از دستجات سینه زنی و زنجیرزنی فیلم میگرفتم با دیدن بریدن سر گوسفندها، این فکر به ذهنم رسید که ممکن است هر کدام از آنها با هم زن و شوهر باشند و گوسفندان دیگر، با تماشای قربانی شدن این گوسفند چه احساسی دارند؟ داستان فیلم مستند “عید قربانی” هم از اینجا می آید که یک جفت گوسفند عروس و داماد را برای قربانی شدن می آورند و عروس را جلوی داماد قربانی میکنند. وقتی که عید قربان همان سال به بندرترکمن دعوت شدم، چون آنجا مراسم ویژه ای در عید قربان برگزار میکنند، من دوربینم را برداشتم و از تصاویر قربانی شدن گوسفندها فیلم گرفتم. حدود 4 ساعت فیلم داشتم که از داخل آن، فیلم “عید قربانی” را ساخت.

چند گوسفند برای فیلم “عید قربانی” سربریده شد؟

البته در فیلم به نظر میآید که این گوسفند ها در مقابل هم سر بریده می شوند اما در اصل فیلم بصورت مستند میباشد و تصاویر به یکدیگر کات می خورند. چون امکان ساخت این فیلم بصورت داستانی برای من مشکل بود. تصور کنید چند تا گوسفند باید قربانی می شد تا این فیلم ساخته شود. به هرحال خود من هم مخالف این کار هستم و اگر گوسفندی را سر می بریدیم، آنوقت نقض غرض می شد بنابراین هیچ گوسفندی را سر نبریدیم.

تمام کارهای فیلم را خودتان انجام دادید؟

تهیه فیلم، کارگردانی، تصویر برداری و همچنین نوشتن فیلمنامه را خودم انجام دادم ولی تدوین فیلم را آقای ایمان کارجو بعهده گرفتند که ایشان بخاطر همین فیلم در جشنواره گرانادای اسپانیا جایزه بهترین تدوین فیلم کوتاه را گرفتند. نریشن روی فیلم را هم خانم فریبا متخصص گفتند.

برای ما کمی از قصه فیلم بگوئید؟

فیلم از زبان گوسفندی ست که قرار است قربانی شود. از همان ابتدا داستان خود را بیان میکند و زمانی هم که میخواهند او را قربانی کنند به شوهر خود می گوید،این خواست خداوند است و سرنوشت ما اینگونه رقم خورده، تو نگران من نباش و تو هم به من خواهی پیوست.من دیالوگهای این فیلم را ابتدا به انگلیسی نوشتم و سپس آنها را توسط آقای ناظمی که مدیر یک نشریه ادبی در اصفهان هستند به صورت شعر برگرداندم. هدف من این بود که نشان بدهم این گوسفند بر عکس آنچه که در تکه کلامهای مردم عنوان می شود، بسیار می فهمد.

این فیلم چند جایزه برد؟

این فیلم در جشنواره های مختلف جایزه هایی را بخود اختصاص داد. اولین جشنواره ای که فیلم در آن شرکت کرد، جشنواره فیلم فرهنگی سفر در چهار محال بختیاری بود که جایزه اول را نصیب خود کرد. بعد از آن جایزه بهترین فیلم کوتاه “سانفرانسیسکو” را بردم. در گرانادا جایزه بهترین تدوین را گرفت و در بروکسل هم جایزه بهترین فیلم ویژه مستند را از آن خود کرد. به هر حال از آنجایی که مستند سازی را از فیلم داستانی، شیرین تر میدانم بسیار تشویق شدم تا ساخت مستند را ادامه دهم.

و بعد هم مستند “ستاره من پروین”؟

دقیقا. بعد از فیلم “عید قربانی” ساخت فیلم مستندی از زندگی مادربزرگم، خانم پروین سلیمانی را شروع کردم. همیشه پیش خودم می گفتم چرا هیچ کس از زندگی مادربزرگم فیلمی تهیه نمی کند. بهر حال ایشان یکی بازیگران قدیمی سینما و تلویزیون هستند. ایشان بالای سیصد فیلم سینمایی را در کارنامه خود دارند. به همه اینها کار دوبله و رادیو را نیز اضافه کنید. ایشان قبل از اینکه تلویزیون در ایران شروع به کار کند ، هنرمند فعالی بوده اند. انجام این کار را به نوعی وظیفه خود میدانستم. موضوع صندوقچه را که حتما میدانید.

کدام صندوقچه؟

مادر بزرگم عید پارسال صندوقچه بزرگی را که با وانت حمل کرده بودند بعنوان عیدی برایم فرستاد. ایشان تمام فیلمنامه هایی که در دوران بازیگری خود نگهداشته بودند به اضافه تمام جوایز، تقدیرنامه ها، لوح ها، نمایشنامه ها و عکسهای خیلی قدیمی را در درون این صندوقچه نگهداشته بودند. از عکسهای قدیمی می توان به عکسی اشاره کرد که مادربزگم را با خانم نادره در سن هجده سالگی روی صحنه نشان می دهد که واقعا این صندوقچه برای من حکم یک گنجینه را دارد. بهرحال از شهریور سال قبل کار ساخت این مستند را شروع کردم. هر چند که دوست دارم تا شهریور امسال که جشن خانه سینما برگزار می شود کار آنرا به اتمام برسانم. منتها بستگی به بقیه دارد. مثلا من قسمتهایی که فقط مادربزرگم حضور دارد را کار کرده ام که حدودا شصت درصد کار را تشکیل می دهد اما تنظیم وقت با کسانی که باید با آنها مصاحبه کنم بسیار سخت است. مثلا چند روز قبل بعد از مدتها توانستم با آقای محمد ورشوچی مصاحبه کنم که از سن بیست سالگی با مادربزرگم در زمینه تئاتر همکار بوده اند.

عوامل تولید این پروژه چه کسانی هستند؟

تهیه و کارگردانی این کار با خودم میباشد و آقای احمدلو تدوین آن را انجام میدهند. تصویر بردار آقای عبدالله عبدی نسب، و صدابردار نیز آقای علی اسکندرزاده هستند.

خانم ماه چهره خلیلی با توجه به اینکه شما از کودکی به انگلستان رفتید و حدود بیست سال هم در آنجا زندگی کرده اید، با اینحال زبان فارسی را بسیار خوب صحبت میکنید لطفا برای ما توضیح می دهید که چگونه اینقدر به زبان فارسی تسلط پیدا کرده اید؟

من زبان فارسی را بعد از انگلیسی یاد گرفتم. حدود پانزده سالم بود که به کلاسهای یادگیری زبان فارسی رفتم و تا شش هفت سال بطور فشرده روی زبان فارسی کار کردم تا جایی که دیگر شعر فردوسی را نیز بخوبی می فهمیدم حتی خط نستعلیق را هم یاد گرفتم البته این را هم باید بگویم که پدر و مادرم از همان ابتدا در منزل با من فارسی صحبت می کردند.

به نظر من پیشرفت شما در سینما در این چهار سالی که در ایران هستید بسیار قابل توجه بوده است، نظر خود شما در این مورد چیست؟

خیلی ممنون. ببینید، یا من وارد کاری نمی شوم و یا اگر وارد شدم تلاش میکنم با همه وجودم آنرا تا آخر ادامه دهم.وقتی که من در انگلستان کارهایم را جمع و جور کردم و برای بازی در سریال” در چشم باد” به ایران آمدم، فردای همان روز ورود به ایران، به ماسوله رفتم در حالی که من تا آن زمان ماسوله را ندیده بودم. در آنجا برای اقامت گروه، خانه های کاه گلی ساخته بودند. آنجا سوسک، موش، خروس، بوقلمون،شتر، خلاصه همه جور حیوانی بود. درحالیکه من در وسط لندن زندگی کرده بودم و تا آن موقع با هیچ حیوانی تماس نداشتم. زمانی که در ماسوله از سر صحنه فیلمبرداری می آمدیم، سر تا پای ما پر از گل و لای بود در حالی که ما حتی آب گرم درستی هم نداشتیم. سردی هوا و دوری ازخانواده را هم اضافه کنید و با اینکه لحظات سختی را مخصوصا در روزهای اول داشتم اما من تصمیم خودم را گرفته بودم. در پروژه “مختارنامه” هم، سختی دیالوگهای آقای میرباقری برای من ایجاد مشکل کرده بود طوریکه دیالوگها را برایم به انگلیسی می نوشتند تا من معنی آنها را بهتر بفهمم. همین مسئله باعث شد تا من نزد آقای سمندریان بطور خصوصی آموزش ببینم. سینما برای من یک موضوع جدی ست. یک امر کاملا مقدس، که کار در آن برای من بسیار دوست داشتنی است.

در مورد تحصیلات و فعالیتهای مختلفی که در انگلستان داشتید برایمان بگوئید؟

من فارغ التحصیل آکسفورد در رشته معماری هستم. در دوران دانشجویی مقالات زیادی را برای مجلات مد و زیبایی می نوشتم. چون در آن موقع آموزش گریم هم میدیدم بنابراین نسبت به کالاهای جدیدی که در این زمینه به بازار می آمد اطلاعات خوبی داشتم. تحصیلاتم که به پایان رسید، دو سه ماهی را در دفتر معماری کار کردم که محیط مردانه ای داشت و تمام پرسنل آن بغیر از من انگلیسی بودند. در همین زمان نشریه ای که با آن کار کرده بودم، تصمیم گرفت مجله جدیدی را منتشر کند و سردبیری مجله جدید را به من پیشنهاد کردند. من هم چون فضای کار در مجله را خیلی دوست داشتم، این پیشنهاد را قبول کردم.

پس چرا ادامه ندادید؟

شاید به این خاطر که سینما جذابیت بیشتری نسبت به کار در مجله برای من دارد. البته من الان هم کار ژورنال را خیلی دوست دارم مثلا چندی قبل یکی از مجلات داخلی که تازه منتشر شده است مدیریت هنریشان را به من پیشنهاد دادند اما وقتی که به من یک شماره از مجله را نشان دادند، دیدم در همان ابتدا و در صفحه اول مصاحبه با آقای عطاران را چاپ کرده اند. یعنی هیچ ریتمی برای معرفی مطالب مجله در نظر گرفته نشده بود. به این نتیجه رسیدم که امکان رعایت اصولی حرفه ای که در انگلستان بکار می بردم، در اینجا وجود ندارد. رنگ آمیزی ها درست نیست، محل قرار گرفتن جدول و یا پوستر بازیگران مناسب نیست و شما با یک کار حرفه ای و تخصصی روبرو نیستید. برای همین ادامه ندادم.خب برسیم به فیلم “نقاب”. بحثهای زیادی در مورد این فیلم مطرح شده است. حتی چند روز قبل ارشاد از مردم بخاطر اکران این فیلم عذرخواهی کرد.

شما بعنوان یکی از بازیگران این فیلم چه نظری دارید؟

در مورد “نقاب” پرسشهای زیادی از من می شود. فیلمنامه “نقاب” بسیار جذاب بود که البته با توجه به حال و هوا و فضای چهار سال قبل، نوشته شده بود که متاسفانه با مشکلات و جرح و تعدیلهای زیادی روبرو شد. بر عکس آنچه که گفته می شود که داستان فیلم بر جامعه تاثیر منفی می گذارد، من فکر میکنم که داستان فیلم بازتاب ناهنجاریهای موجود در جامعه است. کافیست شما نگاهی به صفحه حوادث روزنامه ها بیاندازید آنوقت مشاهده خواهید کرد که نه تنها فیلم “نقاب” تاثیر منفی بر جامعه ندارد بلکه وجود فیلمی مانند “نقاب” لازم است تا هشداری باشد برای جامعه و دختران جوان که فریب افراد سودجو را نخورند. ما حتی می بینیم که در فیلم، امین حیایی هم بخاطر تنگناهای اقتصادی فریب پارسا پیروزفر را می خورد و اینها بخشی از واقعیتهای موجود در جامعه میباشد.

قاچاق فیلم بحث امروز سینمای ایران است. نظر شما در این مورد چیست؟

من نظر کاملا منفی نسبت به این موضوع ندارم. درست است که این کار سرقت است و کار خوبی نیست ولی مشکل قاچاق بیشتر از آنکه معضلی اجتماعی باشد، معضل تکنولوژی ست. مادر بزرگم تعریف میکند زمانی مردم برای دیدن تئاتر چنان صفهای طویلی تشکیل میدادند که در داخل سالن تئاتر جایی برای سوزن انداختن نبود. اما وقتی تلویزیون آمد دیگر کسی برای تئاتر صف نبست. الان هم همینطور است. شاید تا بیست سال دیگر اصلا دیگر سینمایی نباشد و وسیله دیگری جای آن را گرفته باشد. این گذر زمان است و این مشکل منحصر به ایران هم نیست تمام دنیا حتی هالیوود نیز این مشکل را دارند. با این تفاوت که سینمای ایران خیلی شکننده تر است.همینطور است. وقتی فیلمی در آمریکا به نمایش در می آید. تهیه کننده علاوه بر فروش فیلم از دیگر وسایل تبلیغی فیلم مانند عروسک، لباس و پوستر و خیلی چیزهای دیگر کسب درآمد میکند اما در ایران فیلمساز از این مزایا بی بهره است ضمن اینکه ما در اینجا قانون کپی رایت نداریم.

خانم ماهچهره در حال حاضر مشغول چکاری هستید؟

البته در حال حاضر مشغول نگارش فیلمنامه ای با نام “جابجا” هستم که طرح آن به شدت مورد استقبال تهیه کننده قرار گرفته و قرار است شاهد(احمدلو) آن را کارگردانی کند. این فیلمنامه را می بایست تا سه ماه دیگر آماده کنم. بغیر از نوشتن فیلمنامه فیلم های کوتاهم، تجربه دیگری در این زمینه نداشتم. هر چند که من سال گذشته دوره های فیلمنامه نویسی و مستند سازی را در لندن گذرانده ام و این اولین تجربه من در زمینه فیلمنامه نویسی ست.

آینده را چگونه می بینید؟

الان اول کار من است و من هنوز در ابتدای راه هستم . خیلی چیزها هست که باید بدانم. هر وقت سر صحنه هستم مدام از عوامل گروه در مورد نحوه کارشان سوال می کنم. بالاخره مطالبی هست که در آینده به کار من میآید. شاید در آینده فیلم بلند هم ساختم هر چند که در ذهنم ایده های بسیاری برای مستند سازی دارم.ن

ظرتان در مورد کارگردانان زن سینمای ایران چیست؟

خب نسبت به همه آنها یک جور حس افتخارآمیزی دارم. در انگلیس فیلم “دو زن” خانم میلانی را نمایش دادند و جایزه هم برد، برای من که آنجا زندگی می کردم این مسئله خیلی جالب ومهم بود که می دیدم یک زن در ایران فیلمی ساخته و فیلمش را در انگلیس نمایش می دهند و اتفاقا جایزه هم می برد.

میان بازیگران زن ایرانی کار کدام را می پسندید؟

من همیشه بازی خانم گلاب آدینه را دوست داشته ام. از قدیمی ها هم کار خانم آذر شیوا را دوست دارم و البته از میان بازیگران قدیمی تر از ایشان هم بازی مادر بزرگم را می پسندم. ببینید اگر شما از من بپرسید که کدام خواننده را دوست دارید و یا بهترین فیلم از دیدگاهت کدامست؟ جواب من اینست که من آهنگ های بخصوص یک خواننده را دوست دارم و یا بازی فردی را در یک فیلم دوست دارم ولی ممکن است در فیلمی دیگر دوست نداشته باشم بنابراین بیشتر به دنبال سلیقه های خودم هستم.

رابطه شما با موسیقی سنتی ایران چگونه است؟

بسیار خوب. عالی. چون دایی من آقای حسین فرهاد پور در شیراز موسیقی کار میکرد و کسی بود که قیچک را معرفی کرد. بهر حال با موسیقی بی ارتباط نبودم و نیستم. در لندن هم چون از ایران دور بودم به فرهنگ، دین و زبان وطنم علاقمندی بیشتری نشان میدادم. اصولا انسان از هر چیزی که دور باشد نسبت به آن مشتاق تر میشود. زمانی که آقای شهرام ناظری در لندن کنسرت می گذاشت، محال بود که نروم. و یا حتما در کنسرت کامکارها که معمولا هر دو سال یکبار در لندن برگزار میشد شرکت می کردم. هر چند که ممکن است ، کسی که در ایران زندگی میکند نسبت به فرهنگ و سنت ایرانی بخاطر اینکه همیشه در دسترسش بوده حساسیت کمتری نشان بدهد.

نگاه اروپایی ها، بخصوص در انگلیس نسبت به سینمای ایران چگونه است؟

سوال خیلی خوبی کردید. سینمای ایران خیلی در اروپا شناخته شده است آنقدر که در آنجا از سینمای ایران قدردانی می شود در کشور خودمان نمی شود. موقعی که من در کلاسهای تئاتر لندن شرکت میکردم، در یکی از کلاسهای بازیگری، آقایی که استاد ما بود از تمامی شاگردان ملیت آنها را می پرسید هنگامی که من به او گفتم که ایرانی هستم، او سریع گفت: کیارستمی ، مخملباف و بعد به شاگردان کلاس گفت که سینما را از این خانم بپرسید. این حرکت استاد برای خود من غیرمنتظره بود چرا که در آن زمان اینقدر شناخت از سینما نداشتم ولی ابهت سینمای ایران در اروپا بسیار زیاد است. چیزی که برای من خیلی جالب بود و شاید خیلیها ندانند اینست که سینمای ایران بالاترین رکورد در کسب جوایز بین المللی سینما در سطح جهان را داراست. فقط “لاک پشتها پرواز میکنند” حدود سی و نه جایزه بین المللی در سطح الف را بدست آورده است. ولی باز سینمای ایران آنطور که باید، شناسانده نمی شود. شاید خودمان در این زمینه کم کاری میکنیم. بعضی اعتقاد دارند که فیلمهای ایرانی به این دلیل مورد توجه قرار می گیرند که به ناهنجاری ها و فقر موجود در ایران می پردازند من اصلا چنین اعتقادی را ندارم. اتفاقا خیلی از ایرانیهای ساکن اروپا نیز به فیلمهای ایرانی از این زاویه نگاه می کنند. پیش خودشان می گویند:”ما بیائیم فیلم ایرانی تماشا کنیم که مثلا دو تا پیت حلبی و یا دو تا معتاد ببینیم، همین قدر که از وطنمان دور هستیم برایمان سخت است حالا دیدن بدبختیهای موجود در ایران دیگر چه جذابیتی دارد؟” در حالیکه من نه تنها این نظر را قبول ندارم بلکه حتی اگر بخواهند فیلم ایرانی تماشا کنند، در سینماها جای خالی پیدا نخواهند کرد چرا که آنقدر برای دیدن فیلمهای کیارستمی و مخملباف ودیگران صف می بندند و از آموزشگاههای سینمایی برای دیدن این فیلمها به سینماهای مخصوص فیلمهای فرهنگی هجوم میآورند که اصلا صندلی خالی پیدا نمی کنید.نکته دیگر اینست که کارگردان ایرانی شخصی را نیاورده، بنشاند و بگوید که تو نقش معتاد را بازی کن که نشان دهیم مثلا در ایران معتاد زیاد است یا مثلا نشان دهیم که در ایران خرابه زیاد است. خب، مگر غیر از این است؟ مگر اینها حقیقت ندارد؟ اگر در فیلمها این صحنه ها هست، یعنی اینها وجود دارد.

فیلمی بوده که از بازی در آن پشیمان باشید؟

من از بازی در فیلمهایی که تا الان بازی کرده ام راضی هستم چرا که با کارگردانهایی کار کرده ام که هم در کارشان عالی بوده اند و هم من نسبت به آنها شناخت داشته ام. مثلا کار آقای رئیسیان را در لندن دیده بودم و جایزه هم گرفته بودند، آقای الوند را که می شناختم و آقای جوزانی را هم که فیلمهایش در دانشگاه های نیویورک تدریس می شود. آقای میرباقری و آقای دری هم که شناخته شده هستند. بهر حال قصد من اینست که همیشه در پروژه های خوب و حرفه ای مشارکت داشته باشم.

حرفی مانده که بخواهید در آخر بیان کنید؟

صحبتی که میخواهم در آخر به آن بپردازم اینست که ما خودمان سینمای ایران را جدی نمی گیریم در حالی که در خارج، از سینمای ایران قدردانی بسیاری می شود. من فیلم “عید قربانی” خودم را مثال میزنم. ببینید من بعد از حدود بیست واندی سال به ایران آمدم. مادرم یک عمر در انگلیس به من اسلام را یاد داده بود و من در ایران فیلمی مستند در مورد مذهب کشورم ساختم. با شناخت کمی که من از ایران داشتم، با اینحال به بندر ترکمن رفتم تا فیلمی درباره عید قربان بسازم ولی تنها یک جایزه از جشنواره سفر گرفتم. هر چند که خیلی لطف کردند ولی این در حالی ست که در جشنواره های خارجی، جوایز بسیاری به من داده شد. تازه در جشنواره سفر هم عده ای انتقاد کردند که شما به این خانم بخاطر بازیگر بودنش جایزه میدهید. سوال من اینست، آیا در جشنواره های خارجی هم میدانستند که من بازیگر هستم. من فیلمم را برای جشنواره های رویش، رشد، قرآن، تبریز و … فرستادم اما آنها حتی حاضر نشدند که این فیلم را نمایش دهند. من جایزه نمی خواستم. من فقط میخواستم فیلمم دیده شود چرا که فیلم اولم بود. می خواستم از نظر دیگران استفاده کنم تا ببینم آیا از پس این کار برآمده ام یا نه؟ آیا میتوانم این راه را ادامه دهم؟ در جشنواره سفر آقایی که شغل قصابی داشت بطور اتفاقی فیلم را دیده بود، پیش من گریه میکرد. می گفت که دیگر نمی تواند هیچ گوسفندی را سر ببرد. می گفت که هیچ وقت فکر نکرده که این گوسفند موقع بریده شدن سرش چه احساسی دارد. خب این برای من خیلی ارزش دارد.

شاید نگاه انتقادی شما باعث شده تا این فیلم را نمایش ندهند؟

درست است که من با سر بریدن گوسفندان مشکل دارم ولی از نگاه گوسفندی که در فیلم حرف می زند، این کار درستی است و ماموریتی ست از جانب خدا.

خانم خلیلی، خیلی ممنون از شما که در این مصاحبه شرکت کردید و این طور صریح نظرات خود را برای ما و خواننده های سایت ایراسان بیان کردید.

 

 ماهچهره خلیل، نگین محسنی، بهاره افشاری و دیگر بازیگران سریال کلاه پهلوی

بیوگرافی، مصاحبه و عکس های جدید طناز طباطبایی آهنگ

آرشیو,93,photo,عکس های جدید,زندگینامه,Tannaz Tabatabaee,بیوگرافی,طناز طباطبایی,کامل ترین, انیمیشن, آهنگ,آلبوم,همه عکس ها,, سریال,شوهر طناز طباطبایی,گالری,تازه ترین,عکس,خبرهای جدید,دانلود رایگان فیلم,همسر طناز طباطبایی,Biography,مصاحبه,بیوگرافی، مصاحبه و عکس های جدید طناز طباطبایی,picture, بازی جدید با لینک مستقیم

بیوگرافی، مصاحبه و عکس های جدید طناز طباطبایی آهنگ

چطور همکاری شما و خانم درخشنده شکل گرفت؟- خانم درخشنده در ابتدا اصلا تصمیم شان این بوده که برای این نقش بازیگر آشنا و شناخته شده نگذارند و به اصطلاح از نابازیگر استفاده کنند. گویا از 800 نفر هم تست می گیرند تا این که یک روزی روزنامه بانی فیلم عکس من را در «نارنجی پوش» چاپ می کند و خانم درخشنده عکس را که می بینند از اطرافیانشان پرس و جو می کنند که این خانم کیست و می گویند طناز طباطبایی. البته «مرهم» را قبلا از من دیده بودند ولی در عکس نمی شناسند که من همانی هستم که در «مرهم» بازی کرده ام. بعدها به من گفتند اتفاقا هم آن فیلم و هم بازی من را خیلی دوست داشتند. بعد که دستیارهایشان می گویند که این فلانی است می گوید که زنگ بزنید بیاید دفتر. به من زنگ زدند و من به دفترشان رفتم. یک درگیری هم من آن موقع داشتم که مجبور شدم عذرخواهی کنم و نتوانستم بپذیرم. یک هفته ای گذشت و مشکلات من از یک طرف حل شد و از طرف دیگر هم خانم درخشنده دوباره پیگیری کردند و بالاخره دست سرنوشت و تقدیر باعث شد که این کار را انجام دهم.ایشان بعد از این که من را انتخاب کردند ترجیح دادند بازیگر پسر فیلم را ناآشنا بگذارند، به اضافه این که با خانمی هم صحبت کرده بودند ولی به این نتیجه رسیده بود که نقش آن دختر نقش خیلی سختی است و بهتر است به یک بازیگر حرفه ای آن را بسپارد.چون باید خیلی تجربه بازیگری به کمک بازیگر بیاید و هر کسی نمی توانست آن را بازی کند. فکر می کنم این نقش می توانست ضربه های روحی و عاطفی و حسی شدیدی به یک نابازیگر بزند که از سینما و بازیگری زده می شد و همین طور برای خود فیلم هم ریسک بزرگی محسوب می شد. چون هیچ تضمینی وجود نداشت که بشود این نقش را با یک نابازیگر درآورد.برای رسیدن به این نقش چه کردید؟- من در این کار صرفا به تعریف های خانم درخشنده اکتفا کردم و هیچ زنی را که این ماجرا را تجربه کرده باشد اما از نزدیک ندیدم. چون حتی خواندن فیلمنامه هم برایم درناک، سخت و بغرنج بود و اصلا نمی توانستم تصور روبرو شدن با آدمی را داشته باشم که این عذاب را از سر گذرانده است. حتی ما در اعترافات بازپرسی نمی توانستیم همه اعترافات را بگوییم، در فیلم هم نگفتیم و موسیقی روی برخی صحنه ها می آید.فیلم تان بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد. منتقدان هم با این همه نقدهایی که به این فیلم دارند، معتقدند بهترین فیلم پوران درخشنده تا امروز است. شما چه فکر می کنید؟- من هم معتقدم بهترین فیلم خانم درخشنده است و بهترین بازی من تا به امروز. سخت ترین فیلمی است که من تا امروز کار کردم و به خاطر سوژه آن، تجاوز، شیوه طرح آن خیلی مهم بود و ما باید لب مرز حرکت می کردیم تا اصلا بتوان این موضوع را مطرح کرد. اگر هر فیلمساز دیگری جز خانم درخشنده این فیلم را می ساخت ممکن بود از پس کار برنیاید یا کار توقیف شود. هوشمندی خانم درخشنده همین حرکت ظریف او روی لبه تیغ بود، متن خوبی هم داشت و من تصورم بر این بود که فیلم خوبی می شود.

طناز طباطبایی - اردیبهشت 94

صابر ابر و طناز طباطبایی - فیلم رخ دیوانه | سی و سومین جشنواره فیلم فجر

 عکس جدید طناز طباطبایی - مهر 93

طناز طباطبایی در فیلم جدید ساکن طبقه وسط

عکس جدید طناز طباطبایی 93

طناز طباطبایی و پوران درخشنده

پشت صحنه شاهگوش - طناز طباطبایى ، الهه میرباقرى ، آزاده محسنى  

عکس جدید طناز طباطبایى - شهریور 93 

فیلم سینمایی آرایش غلیظ !

آرایش غلیظ ؛ یک فیلم اجتماعی دیوانه‌وارِ دوست‌داشتنی!

عکس های جدید طناز طباطبایی 

طناز طباطبایی و سحر دولتشاهی

پشت صحنه سریال شاهگوش

‎

پشت صحنه شاهگوش

بیوگرافی طناز طباطبایی

طناز طباطبایی متولد ۲۰ ادیبهشت ۱۳۶۲ در محله ی نیاوران است ،یک خواهر دارد که بزرگتر از اوست و به خواهرش خیلی علاقه مند است ،مجرد است، کارگردانی تئاترخوانده،با موسیقی آشنایی دارد و گیتار می زند ،مدتی هم کار نقاشی میکرد ،پدرش نیز در زمینه ی موسیقی فعالیت دارد ،در کلاسهای آزاد بازیگری شرکت کرده بود که هنوز یک ماه از کلاسهایش نگذشته بود برای بازی در جوانی انتخاب شد و اولین بازی خود را در سال ۸۰ انجام داد ،بعد از آن به هنر علی الخصوص بازیگری علاقه مند شد و در رشته تئاتر تحصیل کرد ،از فعالیتهای هنری اش عبارتند از: میوه ممنوعه ،پسر تهرونی ،صداها ،میزاک ،جعبه موسیقی ،چهار انگشتی ،دیشب باباتو دیدم آیدا و….

مصاحبه با طناز طباطبایی

چطور همکاری شما و خانم درخشنده شکل گرفت؟

- خانم درخشنده در ابتدا اصلا تصمیم شان این بوده که برای این نقش بازیگر آشنا و شناخته شده نگذارند و به اصطلاح از نابازیگر استفاده کنند. گویا از 800 نفر هم تست می گیرند تا این که یک روزی روزنامه بانی فیلم عکس من را در «نارنجی پوش» چاپ می کند و خانم درخشنده عکس را که می بینند از اطرافیانشان پرس و جو می کنند که این خانم کیست و می گویند طناز طباطبایی.

البته «مرهم» را قبلا از من دیده بودند ولی در عکس نمی شناسند که من همانی هستم که در «مرهم» بازی کرده ام. بعدها به من گفتند اتفاقا هم آن فیلم و هم بازی من را خیلی دوست داشتند. بعد که دستیارهایشان می گویند که این فلانی است می گوید که زنگ بزنید بیاید دفتر. به من زنگ زدند و من به دفترشان رفتم. یک درگیری هم من آن موقع داشتم که مجبور شدم عذرخواهی کنم و نتوانستم بپذیرم. یک هفته ای گذشت و مشکلات من از یک طرف حل شد و از طرف دیگر هم خانم درخشنده دوباره پیگیری کردند و بالاخره دست سرنوشت و تقدیر باعث شد که این کار را انجام دهم.

ایشان بعد از این که من را انتخاب کردند ترجیح دادند بازیگر پسر فیلم را ناآشنا بگذارند، به اضافه این که با خانمی هم صحبت کرده بودند ولی به این نتیجه رسیده بود که نقش آن دختر نقش خیلی سختی است و بهتر است به یک بازیگر حرفه ای آن را بسپارد.چون باید خیلی تجربه بازیگری به کمک بازیگر بیاید و هر کسی نمی توانست آن را بازی کند. فکر می کنم این نقش می توانست ضربه های روحی و عاطفی و حسی شدیدی به یک نابازیگر بزند که از سینما و بازیگری زده می شد و همین طور برای خود فیلم هم ریسک بزرگی محسوب می شد. چون هیچ تضمینی وجود نداشت که بشود این نقش را با یک نابازیگر درآورد.

برای رسیدن به این نقش چه کردید؟

- من در این کار صرفا به تعریف های خانم درخشنده اکتفا کردم و هیچ زنی را که این ماجرا را تجربه کرده باشد اما از نزدیک ندیدم. چون حتی خواندن فیلمنامه هم برایم درناک، سخت و بغرنج بود و اصلا نمی توانستم تصور روبرو شدن با آدمی را داشته باشم که این عذاب را از سر گذرانده است. حتی ما در اعترافات بازپرسی نمی توانستیم همه اعترافات را بگوییم، در فیلم هم نگفتیم و موسیقی روی برخی صحنه ها می آید.

فیلم تان بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد. منتقدان هم با این همه نقدهایی که به این فیلم دارند، معتقدند بهترین فیلم پوران درخشنده تا امروز است. شما چه فکر می کنید؟

- من هم معتقدم بهترین فیلم خانم درخشنده است و بهترین بازی من تا به امروز. سخت ترین فیلمی است که من تا امروز کار کردم و به خاطر سوژه آن، تجاوز، شیوه طرح آن خیلی مهم بود و ما باید لب مرز حرکت می کردیم تا اصلا بتوان این موضوع را مطرح کرد. اگر هر فیلمساز دیگری جز خانم درخشنده این فیلم را می ساخت ممکن بود از پس کار برنیاید یا کار توقیف شود. هوشمندی خانم درخشنده همین حرکت ظریف او روی لبه تیغ بود، متن خوبی هم داشت و من تصورم بر این بود که فیلم خوبی می شود.

حالا که به اینجا رسیدیم بگذارید بپرسم اصلا هدف شما از بازیگری چیست؟ برای رسیدن به چه چیزی بازی می کنید؟

- برای من بازیگری زندگی است. بازیگری خلاقیت است یعنی تصویر و تجسم است. روزی که من از خواب بیدار شوم و تصور و تجسمی در ذهن نداشته باشم و احساس کنم من موجودی فرسوده و به دردنخورم و هیچ ایده خلاقی نداشته باشم، آن روز باید بمیرم. بازیگری برایم بهانه ای است برای جذاب تر زندگی کردن چون اگر یک روز زندگی عادی و بدون هیچ خلاقیتی داشته باشم، دیوانه می شوم.

نقش شیرین نعیمی در «هیس ...» از آن دست نقش هایی است که برای هر بازیگری هم امکان دیده شدن را فراهم می کند و هم خطرناک است. خطرناک به این جهت که ممکن است سایه آن همیشه روی بازی های بعدی شما بیفتد. زمانی که این نقش را انتخاب کردی به این مسئله فکر کردی؟

- زمانی که «صداها» را بازی کردم همه گفتند که نقش معتاد دیگر روی تو می ماند. بعد از آن 2، 3 تا کار دیگر بازی کردم که در آن ها نقش معتاد نداشتم. تا نوبت به معتاد «مرهم» رسید که دست کم خودم فکر می کنم خیلی متفاوت با معتاد «صداها» بود و سعی کردم شکل دیگری از بازیگری را ارائه دهم که در «صداها» مخاطب از من نادیده بود. اصرار من بر تفاوت دقیقا همین نقطه است و همه تلاشم بر این است که با جستن به این ور و آن ور و حضور در تئاتر، سریال، نقش کوتاه و بلند در سینما و همه این ها هم ذهن خودم و هم ذهن مخاطب را با یک نوع بازی عادت ندهم و متوجه تفاوت ها کنم.

این مطلبی که می گویم را شاید خیلی ها قبول نداشته باشند و روش دیگری داشته باشند اما من جزو آن دسته بازیگرانی هستم که اعتقاد دارم نباید طناز طباطبایی باشم که«شیرین نعیمی» را بازی می کند باید «شیرین نعیمی» باشم. نباید طناز طباطبایی باشم که «میلو» است باید همه تلاشم را کنم که خود «میلو» باشم و شبیه او رفتار کنم.

گالری عکس های طناز طباطبایی 

به روزترین آرشیو عکس های طناز طباطبایی 

این روزها مهمترین دغدغه طناز طباطبایی چیست؟

- کهنه نشدن. من از پیر شدن می ترسم. از ذهن پیر می ترسم. از جسم پیر می ترسم.

چند سالتان است؟

- 29، متولد سال 62 هستم اما این مربوط به سن من و لب مرز 30 بودن نیست. من 18سالگی هم که گواهینامه گرفتم و فکر کردم که دیگر خیلی بزرگ شدم سریع این فیلم از ذهنم عبور کرد که یعنی دارم پیر می شوم و هر روز که جلو می روم بیشتر و بیشتر از این فرسودگی و کهنه شدن می ترسم.

هیچ وقت این ترس را هم دارید که وای الان 30 سالم شد. هنوز ازدواج نکردم یا هنوز بچه ای ندارم؟ نگران نیستید برای مادر شدن دیر شود؟

- این حرفی که الان می خواهم بگویم خیلی حرف رادیکالی است شاید خیلی ها با من مخالف باشند و البته خیلی مسئله شخصی است ولی تصورم این است که با ازدواج و بچه دار شدن و با هر چیزی که از این دست به من اضافه می شود انگار که من یک مرحله عقب می روم و این حس کهنگی به من دست خواهد داد که حالا دیگر الان تمام شدم و بچه ام از من مهم تر است. الان خودت نباید غذا بخوری و اول باید بچه ات را سیر کنی. الان جیب خودت ممکن است خالی باشد اما جیب بچه ات باید پر باشد. خودت نباید فلان کار را کنی که شوهرت بتواند فلان کار را کند. الان مجبوری کار نکنی چون بچه کوچک داری و ... راستش را بخواهید من یک ذره خودخواهم، نه خیلی خودخواهم. این خیلی خودخواه بودن و ترس از کهنه شدن باعث می شود که محتاط باشم. همیشه دوست دارم جوان باشم و تازه باشم و همه چیز تازه باشد. این خیلی خطرناک است چون فکر می کنم اگر یک روزی کهنه شوم و به این باور برسم که کهنه شدم دچار افسردگی خیلی حاد می شوم که حتی ممکن است بلایی سر خودم بیاورم. همه آرزوی زندگی ام هم همین است که خداوند این تازگی را از من نگیرد.

و برای همین می خواهی این مراحل ازدواج و بچه دار شدن و تشکیل خانواده را بگذارید برای بعدتر؟

- نه این که بعدتر، اصلا هیچ وقت به آن فکر هم نمی کنم، هرگز. عشق مادر و فرزندی و عشق به خانواده، عشقی طبیعی و در نهاد بشر است ولی چیزی که من می گویم کمی متفاوت است. نمی دانم شاید من یک مقدار کمی خودشیفتگی بازیگری دارم و این چیزی است که به نظرم همه بازیگران دارند و اگر نداشته باشند اصلا نمی توانند بازیگر شوند. آن خودشیفتگی هم این است که من خودم را از هر چیزی در جهان بیشتر دوست دارم و فکر می کنم حتی اگر روزی بچه دار شوم باز هم خودم را بیشتر از او دوست خواهم داشت. آن قدر خودم را دوست دارم که حاضر نمی شوم این همه سختی به خودم بدهم که عشق دیگری را تجربه کنم. آن عشق را خودم به خودم دارم.

جدیدترین گالری عکس های طناز طباطبایی 

کاملترین آلبوم عکس های طناز طباطبایی 

دانلود همه عکس های طناز طباطبایی  

عکس های طناز طباطبایی  

زیباترین عکس های طناز طباطبایی 

عکس های زیبا و دیدنی از طناز طباطبایی 

عکس های طناز طباطبایی در سریال شاهگوش

عکسهای طناز طباطبایی  

عکس طناز طباطبایی

عکس طناز باطبایی

عکس طناز طباطبایی

عکس طناز طباطبایی

عکس طناز طباطبایی

عکس طناز طباطبایی

 دانلود فیلم جدید و بسیار زیبای «رخ دیوانه»

دانلود فیلم جدید و بسیار زیبای ساکن طبقه وسط

دانلود فیلم هیس دخترها فریاد نمی زنند با بازی طناز طباطبایی

بیوگرافی و عکس های جدید از آناهیتا نعمتی بازی جدید با لینک مستقیم

سریال,عکس های جدید, انیمیشن,بیوگرافی و عکس های جدید از آناهیتا نعمتی,ابوالفضل پورعرب, آهنگ,,بیوگرافی,آناهیتا نعمتی و همسرش,دانلود رایگان فیلم, بازی جدید با لینک مستقیم

بیوگرافی و عکس های جدید از آناهیتا نعمتی بازی جدید با لینک مستقیم

آناهیتا نعمتی بعد از گذاراندن دوره بازیگری زیر نظر مرحوم حمید سمندریان برای اولین بار در نقش کوتاهی در فیلم «هیوا» (رسول ملاقلی پور، ۱۳۷۷) ظاهر شد. ولی با بازی در مجموعه تلویزیونی پر طرفدار «مسافر» بود که به شهرت رسید. آنا نعمتی تا پیش از پارک وی (فریدون جیرانی، ۱۳۸۵) نتوانسته بود در سینما اعتباری برای خود دست و پا کند ولی در فیلم «پارک وی» نشان می‌دهد که می‌توان در آینده روی او حساب ویژه‌ای باز کرد. نعمتی در فیلم زن دوم (سیروس الوند) یکی از نقش‌های اصلی را بر عهده دارد و در یک سکانس، جایی که از بهرام (محمدرضا فروتن) می‌خواهد که به او فرصت بدهد، بیادماندنی است.

آنا نعمتی

آنا نعمتی در روسیه

عکس آناهیتا نعمتی و سفر به مسکو روسیه

جدیدترین عکس های آناهیتا نعمتی 93

آناهیتا نعمتی (متولد ۲۰ تیر ۱۳۵۶ در شاهرود) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران است. آناهیتا نعمتی همسر سابق ابوالفضل پورعرب است و دارای یک فرزند به نام رایکا است.

نعمتی بازی در تئاتر را در سال ۱۳۷۲ و با بازی در «تنبورنوازان» (هادی مرزبان) آغاز کرد. وی با بازی در مجموعه تلویزیونی «دبیرستان خضرا» (اکبر خواجویی) در سال ۱۳۷۴ به دنیای بازیگری معرفی شد. آناهیتا نعمتی بازی در سینما را در سال ۱۳۷۵ و با فیلم به نمایش درنیامده «افسانه پوپک طلایی» (خسرو شجاعی) آغاز کرد.

آناهیتا نعمتی بعد از گذاراندن دوره بازیگری زیر نظر مرحوم حمید سمندریان برای اولین بار در نقش کوتاهی در فیلم «هیوا» (رسول ملاقلی پور، ۱۳۷۷) ظاهر شد. ولی با بازی در مجموعه تلویزیونی پر طرفدار «مسافر» بود که به شهرت رسید. آنا نعمتی تا پیش از پارک وی (فریدون جیرانی، ۱۳۸۵) نتوانسته بود در سینما اعتباری برای خود دست و پا کند ولی در فیلم «پارک وی» نشان می‌دهد که می‌توان در آینده روی او حساب ویژه‌ای باز کرد. نعمتی در فیلم زن دوم (سیروس الوند) یکی از نقش‌های اصلی را بر عهده دارد و در یک سکانس، جایی که از بهرام (محمدرضا فروتن) می‌خواهد که به او فرصت بدهد، بیادماندنی است.

آنا نعمتی به همراه سحر زکریا

آناهیتا نعمتی در کنار پدر و مادرش

آنا نعمتی در کنار سگش

بیوگرافی و عکس های جدید هانیه توسلی بیوگرافی

زندگینامه,بیوگرافی و عکس های جدید هانیه توسلی,عکس های جدید, سریال,دانلود رایگان فیلم,biography, انیمیشن,,هانیه توسلی, آهنگ, بازی جدید با لینک مستقیم ,بیوگرافی,hanieh tavasoli,تولد خاتمی

بیوگرافی و عکس های جدید هانیه توسلی بیوگرافی

هانیه توسلی از ۱۷ سالگی کار تئاتر را به صورت آماتور در همدان شروع کرد. در سال ۱۳۷۸ برای تحصیل در رشته نمایشنامه نویسی در دانشگاه آزاد اسلامیتهران به تهران آمد.او علاقه‌مند به عکاسی و نقاشی است و فیلم هایی که به نقل از خودش بر او خیلی تاثیر گذاشته است و او را علاقمند به بازیگری کرده است،دیگه چه خبر!؟ (تهمینه میلانی) و هامون (داریوش مهرجویی) است. وقتی نمایش پدر دوست‌ داشتنی با بازی او، در یکی از جشنواره‌های تئاتر، در تبریز روی صحنه رفت، نصرالله قادری که به عنوان داور آنجا حضور داشت، هانیه توسلی را برای بازی در نمایش پدر انتخاب کرد. یک سال پس از آن، در فیلم کوتاه روی جاده نمناک(مهدی کرم‌پور) و سریال غریبه (جواد اردکانی) بازی کرد و سرانجام با شام آخر وارد عرصه حرفه‌ای سینما شد. او همچنین در نمایش‌های قرمز و دیگران و گل‌های شمعدانی (محمد یعقوبی) بازی کرد که به خاطر دومی، کاندیدای دریافت جایزه شد. به کار های دیگر او در تئاتر می توان به پروفسور بوبوس (آتیلا پسیانی)، جیره بندی پر خروس (علی نرگس نژاد)، آمدیم نبودید رفتیم (رضا حداد) و آخرین کار او، قرار (سیامک احصایی) اشاره کرد. شام آخر اولین فیلم به نمایش درآمده از هانیه توسلی و محمدرضا گلزار بود، زوجی که پس از آن مسیری متفاوت را پیمودند، گلزار به سینمای تجاری پیوست و توسلی سعی کرد در فیلم‌های جدی‌تری بازی کند. به این ترتیب پس از بازی در ۲ فیلم «بدنه‌ای، در شب‌های روشن، در یکی از ۲ نقش اصلی جلو دوربین رفت و اجرای موفقی داشت. موفقیت نسبی این فیلم نزد مردم و منتقدان و جایزه‌ای که برد، این بازیگر جوان را خیلی زود چهره کرد. دقت و حوصله او در انتخاب نقش‌هایش به نحوی است که پس از یک تجربه ناکام، دیگر کار تلویزیونی نکرد، گاهی در تئاتر کارش را ادامه بدهد و هراسی از بازی در نقش‌های کوتاه نداشته باشد. فیلم‌هایی که هر کدام می‌توانند چیزهای تازه‌ای درباره‌اش به ما بگویند. یک شب جزو معدود فیلم‌های سینمای ایران است که با حضور بازیگری حرفه‌ای، در عرصه جهانی مطرح می‌شود. کافه ستاره ظاهرا یک فیلم کاملا تجاری است با بازیگران متعدد و سرانجام زمان می‌ایستد، طبق گفته کارگردانش، فیلمی است متکی بر بازیگر، هانیه توسلی تنها بازیگر این فیلم علیرضا امینی است. نکته قابل ذکر در مورد نحوه ورود هانیه توسلی به سینما این است که ورودش همزمان شد با دوران احیای کتایون ریاحی و توجه به نقش اصلی او در شام آخر، بازیگران دیگر را به حاشیه می‌راند، اما توسلی که در یک ملودرام معمولی، نقش مکمل را بر عهده داشت و سپس فیلم کاملا ناموفق اثیری (محمدعلی سجادی) را تجربه کرد، در گام سوم، موقعیت خویش را در حد یک بازیگر محبوب ارتقا داد. این محبوبیت حاصل بازی در فیلمی تجاری نبود و همین مسئله چهره تازه‌ای را برای او به همراه داشت. درست در زمانی که می‌رفت تا در نقش زنان روشنفکر فیلم‌های مختلف کلیشه شود، جلو دوربین سامان مقدم قرار گرفت. پس از آن در فیلم های متعدد و موفقی حضوری عالی داشت که در بین آن ها برای فیلم های زمان می‌ایستد (علیرضا امینی) و ندارها (محمدرضا عرب) کاندید سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن شد و در نهایت در سال ۱۳۹۱ برای بازی در فیلم دهلیز (بهروز شعیبی) برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شد.

 

سحر دولتشاهی و هانیه توسلی | سی و سومین جشنواره فیلم فجر

 هانیه توسلی 

هانیه توسلی در مراسم اختتامیه شاهگوش  

 

هانیه توسلی و هدیه تهرانی

هانیه توسلی متولد ۱۴ خرداد ۱۳۵۸ در همدان است. او بازیگر سینما ، تلویزیون و تئاتر ایران است و دیپلم علوم تجربی دارد و فارغ‌التحصیل کارشناسی نمایشنامه نویسی از دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. او تندیس بهترین بازیگر نقش اول زن را برای بازی در «شب‌های روشن» از «هفتمین جشن خانه سینما» (۲۲ شهریور ۱۳۸۲) دریافت کرد همچنین در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۱، برای بازی در فیلم دهلیز، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد. وی دو خواهر به نام های هما و طناز دارد، هما که مدتی در یک مجله منتقد بود و در حال حاضر کار ترجمه انجام می‌دهد. و خواهر کوچکش طناز در رشته طراحی شهری تحصیل میکند.

هانیه توسلی از ۱۷ سالگی کار تئاتر را به صورت آماتور در همدان شروع کرد. در سال ۱۳۷۸ برای تحصیل در رشته نمایشنامه نویسی در دانشگاه آزاد اسلامیتهران به تهران آمد.او علاقه‌مند به عکاسی و نقاشی است و فیلم هایی که به نقل از خودش بر او خیلی تاثیر گذاشته است و او را علاقمند به بازیگری کرده است،دیگه چه خبر!؟ (تهمینه میلانی) و هامون (داریوش مهرجویی) است. وقتی نمایش پدر دوست‌ داشتنی با بازی او، در یکی از جشنواره‌های تئاتر، در تبریز روی صحنه رفت، نصرالله قادری که به عنوان داور آنجا حضور داشت، هانیه توسلی را برای بازی در نمایش پدر انتخاب کرد. یک سال پس از آن، در فیلم کوتاه روی جاده نمناک(مهدی کرم‌پور) و سریال غریبه (جواد اردکانی) بازی کرد و سرانجام با شام آخر وارد عرصه حرفه‌ای سینما شد. او همچنین در نمایش‌های قرمز و دیگران و گل‌های شمعدانی (محمد یعقوبی) بازی کرد که به خاطر دومی، کاندیدای دریافت جایزه شد. به کار های دیگر او در تئاتر می توان به پروفسور بوبوس (آتیلا پسیانی)، جیره بندی پر خروس (علی نرگس نژاد)، آمدیم نبودید رفتیم (رضا حداد) و آخرین کار او، قرار (سیامک احصایی) اشاره کرد. شام آخر اولین فیلم به نمایش درآمده از هانیه توسلی و محمدرضا گلزار بود، زوجی که پس از آن مسیری متفاوت را پیمودند، گلزار به سینمای تجاری پیوست و توسلی سعی کرد در فیلم‌های جدی‌تری بازی کند. به این ترتیب پس از بازی در ۲ فیلم «بدنه‌ای، در شب‌های روشن، در یکی از ۲ نقش اصلی جلو دوربین رفت و اجرای موفقی داشت. موفقیت نسبی این فیلم نزد مردم و منتقدان و جایزه‌ای که برد، این بازیگر جوان را خیلی زود چهره کرد. دقت و حوصله او در انتخاب نقش‌هایش به نحوی است که پس از یک تجربه ناکام، دیگر کار تلویزیونی نکرد، گاهی در تئاتر کارش را ادامه بدهد و هراسی از بازی در نقش‌های کوتاه نداشته باشد. فیلم‌هایی که هر کدام می‌توانند چیزهای تازه‌ای درباره‌اش به ما بگویند. یک شب جزو معدود فیلم‌های سینمای ایران است که با حضور بازیگری حرفه‌ای، در عرصه جهانی مطرح می‌شود. کافه ستاره ظاهرا یک فیلم کاملا تجاری است با بازیگران متعدد و سرانجام زمان می‌ایستد، طبق گفته کارگردانش، فیلمی است متکی بر بازیگر، هانیه توسلی تنها بازیگر این فیلم علیرضا امینی است. نکته قابل ذکر در مورد نحوه ورود هانیه توسلی به سینما این است که ورودش همزمان شد با دوران احیای کتایون ریاحی و توجه به نقش اصلی او در شام آخر، بازیگران دیگر را به حاشیه می‌راند، اما توسلی که در یک ملودرام معمولی، نقش مکمل را بر عهده داشت و سپس فیلم کاملا ناموفق اثیری (محمدعلی سجادی) را تجربه کرد، در گام سوم، موقعیت خویش را در حد یک بازیگر محبوب ارتقا داد. این محبوبیت حاصل بازی در فیلمی تجاری نبود و همین مسئله چهره تازه‌ای را برای او به همراه داشت. درست در زمانی که می‌رفت تا در نقش زنان روشنفکر فیلم‌های مختلف کلیشه شود، جلو دوربین سامان مقدم قرار گرفت. پس از آن در فیلم های متعدد و موفقی حضوری عالی داشت که در بین آن ها برای فیلم های زمان می‌ایستد (علیرضا امینی) و ندارها (محمدرضا عرب) کاندید سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن شد و در نهایت در سال ۱۳۹۱ برای بازی در فیلم دهلیز (بهروز شعیبی) برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شد.

اگر چه هانیه توسلی همچون تعداد زیادی از بازیگران همواره سعی داشته خود را وابسته به هیچ جناحی نداند اما برخی فعالیت های وی نمایانگر بعضی مسائل است که نشان می دهد حداقل کشش او به سمت گروه چپ و یا اصلاح طلب است. حمایت مستقیم او در انتخابات ۱۳۸۸ از میرحسین موسوی و در انتخابات ۱۳۹۲ از حسن روحانی نمونه ای از این حرکت هاست. همچنین شرکت او در جشن تولد سید محمد خاتمی و ژست های خاصش در آن جشن که سوژه مطبوعات مجازی شده بود تاکیدی بر این ادعاست.

هانیه توسلی، مرجانه گلچین، هادی کاظمی، پریناز ایزدیار،

جواد عزتی و همسرش مه لقا باقری و هومن سیدی

بهترین گالری عکس های هانیه توسلی

عکس های جدید و زیبا هانیه توسلی 

پشت صحنه فیلم دهلیز

 کامل ترین ارشیو عکس های جدید هانیه توسلی 

بهترین آلبوم عکس های جدید هانیه توسلی 

عکسهای جدید هانیه توسلی 

آرشیو همه عکس های هانیه توسلی 

عکس های جذاب هانیه توسلی  

دانلود همه عکس های هانیه توسلی   

 عکس های هانیه توسلی  

عکسهای هانیه توسلی   

عکس هانیه توسلی   

.

.

.

.

جشن تولد سید محمد خاتمی و ژست های عجیب و غریب هانیه توسلی 

 

 !! جشن تولد سید محمد خاتمی و ژست های عجیب و غریب هانیه توسلی  

دنلود سریال ابله با بازی هانیه توسلی

هانیه توسلی در پی توهین ها، اینستاگرامش را پاک کرد