داستان ماجرای رپر شدن یاسر بختیاری آهنگ بم مجوز گفتآواز انیمیشن

رپ,زیرزمینی,خبر,فیسبوک, انیمیشن,به روز,مجوز,اولین آهنگ,Rapper,,جدید,گفتاواز,میتا ملکی,آهنگساز,یاسر بختیاری,حاشیه,تازه,دانلود رایگان فیلم,یاس,رپر, بازی جدید با لینک مستقیم ,Yas, سریال,اینستاگرام,بم, آهنگ,داستان ماجرای رپر شدن یاسر بختیاری آهنگ بم مجوز گفتآواز

داستان ماجرای رپر شدن یاسر بختیاری آهنگ بم مجوز گفتآواز انیمیشن

و این اولین آهنگی بود که داشتیم اورجینال می ساختیم. بعضی وقتا که فکر می کنم می گم اگه من میتا رو ندیده بودم شاید هیچ وقت موزیک کار نمی کردم. ولی ایشون این جرقه رو در وجود من روشن کرد و همیشه ازش متشکرم از اینکه کمکم کرد. بدون چشمداشتی. میتا اولین کسی بود که یکی از عکس های من رو پوستر کرد و چسبوند به دیوار اتاقش و انگیزه من رو برای ادامه قوی تر می کرد. با هم خیلی وقتا اختلاف سلیقه داشتیم. ولی ادامه دادیم. همیشه مدرن فکر می کرد. ما با هم آهنگ های "به امید روز های بی لرزش" ، "بچه های خیابونی"، "جای خالی بابا" ، "ستاره قطبی" ، "رعد" ، "مرگ" ، "نه اصلا" ، "هویت من"، "باید بتونیم" و اخیرا هم موزیک "صدای اتحاد" رو با هم کار کردیم. خیلی خوشحالم که بعد از همه این فراز و نشیب ها و داستان های تلخ و شیرین هنوز کنار هم هستیم. هر یک از این موزیک ها که شنیدین پشت سرش داستان های زیادی هست که شاید توصیفش از حوصله شما خارج باشه. و خیلی طولانیه. پس به همین چند خط اکتفا می کنم. و از میتا ملکی تشکر می کنم و از صمیم قلب براش بهترین آرزو ها رو دارم.

یاسر بختیاری در پی نوشتاری در فیسبوک خود، داستان چگونگی رپر شدن

آشنایی با رپ و آغاز کار خود را بدین گونه بازگو کرد:

«درود. می خوام در چند پُست از آهنگسازانی صحبت کنم که توی این مدت باهاشون کار کردم. و شروع می کنم از کسی که کلا باهاش شروع کردم. قصش برمیگرده به شبی که داشتم تو خیابون سهروردی جنوبی قدم می زدم. و یهو دوست دوران دبیرستانم "میتا" رو دیدم. با هم کلی خوش و بش کردیم و گفتم این روزا مشغول به چه کاری هستی؟؟؟ گفت آهنگسازی می کنم. گفتم چقدر جالب، اتفاقا منم این روزا دارم تکست های رپ می نویسم. گفت یکیش رو برام بخون. اون روز ها تازه فاجعه زلزله بم رخ داده بود. و من هم به نشانه همدردی یه تکست نوشته بودم به نام "به امید روز های بی لرزش". و اون رو براش خوندم. خیلی حال کرد. همین جور که داشتیم صحبت می کردیم رفتیم خونه میتا و شروع کردیم به ساختن آهنگ. اینم عرض کنم که قبلش هم کار کرده بودم منتها روی آهنگ های دانلودی.

و این اولین آهنگی بود که داشتیم اورجینال می ساختیم. بعضی وقتا که فکر می کنم می گم اگه من میتا رو ندیده بودم شاید هیچ وقت موزیک کار نمی کردم. ولی ایشون این جرقه رو در وجود من روشن کرد و همیشه ازش متشکرم از اینکه کمکم کرد. بدون چشمداشتی. میتا اولین کسی بود که یکی از عکس های من رو پوستر کرد و چسبوند به دیوار اتاقش و انگیزه من رو برای ادامه قوی تر می کرد. با هم خیلی وقتا اختلاف سلیقه داشتیم. ولی ادامه دادیم. همیشه مدرن فکر می کرد. ما با هم آهنگ های "به امید روز های بی لرزش" ، "بچه های خیابونی"، "جای خالی بابا" ، "ستاره قطبی" ، "رعد" ، "مرگ" ، "نه اصلا" ، "هویت من"، "باید بتونیم" و اخیرا هم موزیک "صدای اتحاد" رو با هم کار کردیم. خیلی خوشحالم که بعد از همه این فراز و نشیب ها و داستان های تلخ و شیرین هنوز کنار هم هستیم. هر یک از این موزیک ها که شنیدین پشت سرش داستان های زیادی هست که شاید توصیفش از حوصله شما خارج باشه. و خیلی طولانیه. پس به همین چند خط اکتفا می کنم. و از میتا ملکی تشکر می کنم و از صمیم قلب براش بهترین آرزو ها رو دارم.